Candolim plus het aangrenzende Calangute is zo ongeveer het Benidorm van India. Nee, geen hoogbouw, wel kilometers lange rijen strandstoelen en parasols, eindeloos veel strandtenten, die hier shacks genoemd worden. Natuurlijk ook veel winkels en restaurants, resorts, hotels en guesthouses. Het luid toeterend verkeer raast dag en nacht langs je heen. Wat een verschil met Agonda, een oase van rust. Het ergste zijn overigens de toeristen die hier komen: lawaaiige, dikbuikige Engelsen, vol met tattoo’s, ’s ochtends voor elven al aan het bier en de hele dag plat in de volle zon. Russen zijn nog erger, maar die zie je hier niet meer zoveel. Het erge van foute toeristen is dat ze een negatieve invloed hebben op de mensen die hier wonen en werken, die zijn veel minder open en spontaan. En iedereen klaagt hier over het gebrek aan toeristen, het failliet van Thomas Cook heeft inderdaad gezorgd voor een dramatische vermindering van het aantal. Wij blij dat er niet nog meer van die half bezopen Britten zijn, maar de winkeliers wachten op klanten en de restaurantjes blijven leeg. Niet allemaal natuurlijk, want ons favoriete Tibetaanse restaurant Himalaya zit elke avond vol. Vanavond hebben we gegeten in Earthen Oven, een chique restaurant met fantastische gerechten. Drie tafeltjes bezet, zeker 10 man personeel. Gelukkig kwamen er later nog twee groepen Indiërs eten. Maar de levende Rajasthaanse muziek van vorig jaar ontbrak. Waarom? “Te weinig toeristen, mijnheer”. Al met al vinden we het hier maar beperkt leuk. Natuurlijk, het strand en de zee zijn heerlijk, ons mooie huis “God’s Gift” met zwembad heel aangenaam, je hebt keuze uit veel restaurantjes, we zijn woensdag naar de Ajunamarkt geweest, vandaag naar de markt in Mapsa. Gister zijn we op de thee geweest bij Inge Voogel en hebben kennisgemaakt met haar Rajasthaanse man en haar drie kinderen, heel gezellig. En toch…dit is niet ons India! Dus hebben we min of meer besloten Goa in het vervolg (dat er hopelijk komt) links te laten liggen. Morgen aan het eind van de middag nemen we de nachttrein naar Mumbai. Wel even slikken hoor dat onze reis bijna voorbij is en dat we ruim 20 graden moeten inleveren als we weer thuis zijn. En moeten we ons in de Coronavirusgekte storten? Het is hier (nog) nauwelijks een item. Nou ja we zien wel. Eerst nog twee dagen Mumbai, dinsdagochtend de terugvlucht. Groeten van ons
Candolim
