Voor het eerst zijn we met de trein gereisd, van Gokarna naar Goa. Voor dit stuk hebben we al vaker de trein genomen en we hebben nog nooit meegemaakt dat de trein niet ruim een uur te laat was. Toch rekent niemand erop, want stel je voor dat de trein één keer op tijd zou zijn, dan mis je hem terwijl hij maar één keer per dag gaat… Dus weer wachten…
Gokarna is een pelgrimsplaats voor Hindu’s, De Gomateshwara tempel trekt duizenden pelgrims, sanskrietstudenten en sadhu’s. In Gokarna vielen we overigens met onze neus in de boter: het Carfestival. Het bleek dat na Shivratri (de nacht van Shiva) op maandag de grote Car of Chariot door Carstreet zou worden getrokken. Deze kleurrijk versierde car is misschien wel 20 meter hoog, met priesters en de goden uit de tempel erin. Één keer per jaar wordt hij door zeker honderd jongemannen met dikke touwen naar de andere tempel getrokken en terug. Ons guesthouse, Savitri, ligt aan de Carstreet, we konden een kamer huren op de 2e etage, met balkon. Wel één dag voor de dubbele prijs, nou ja wat gaf dat, we zaten loge dus. Een prachtig schouwspel en een oorverdovend lawaai. De toeschouwers gooiden bananen naar de priesters en goden, na afloop smulden de apen ervan. Alles wat met de feestelijkheden gepaard ging, vonden we maar een poppenkast; trommelaars, muzikanten, mensen die zichzelf met zwepen pijnigen (voor geld), bedelaars, verkopers, heel veel verkopers. Het leek wel een kraampjeskermis met spullen die je voor geld toe nog niet zou willen hebben. Na drie dagen waren we de mensenmassa en het lawaai wel een beetje zat.
Nu zijn we dus in Agonda, een rustige plaats aan zee: mooie baai, heerlijk zeewater. Veel restaurantjes, winkeltjes, yogacentra en ayurvedische massages. Maar ja, van dat laatste hebben we in Mattindia uitgebreid genoten, dus nu maar zwemmen, lezen, af en toe een terrasje. Na 5 weken gisteren ons eerste biertje gedronken. Voelde als een kleine zonde na zoveel weken onthouding. Toch wel lekker, hoor….