Langzamerhand op weg naar Mumbai, zijn we nu in Gokarna. Een heilige plaats voor hindoe’s, voor ons een plaats met veel sfeer door de tempels, de vele pelgrims, de geur van specerijen, de sadhu’s.
We verblijven in een soort pelgrimshuis zonder wifi, dat is wel lastig hoor. Daarom zitten we nu op een terras aan het strand met een mango-juice en wifi. Na Kanyakumari hebben we alleen nog met de trein gereisd, we hadden de bus even gehad. Niet dat het sneller gaat, je hebt meer het idee van wachten voor een rood sein of een tegenligger en af en toe een stukje rijden. Maar er gebeurt wel veel meer Zo kwamen in onze coupé drie mannen binnen: twee politieagenten en een man die ons een hand gaf, hij had handboeien om! We vroegen of hij gevaarlijk was, hij zei “nee” en zag er relaxed en vriendelijk uit. De agenten vertelden dat hij een gangster was, ze brachten hem naar de gevangenis in Trissur, waar hij minstens vier jaar moest zitten. De “boef” beaamde dat met een gezicht dat een zekere voldaanheid uitstraalde, alsof hij net vierde was geworden op de honderd meter horden op de Olympische Spelen. De agenten beaamden dat het leven in de gevangenis niet zo slecht was: eten, kleding, studie, lichamelijke oefening. Toch wel raar allemaal…..
We zijn nog weer drie dagen in Fort Kochi geweest, ons rondje over de bergen en naar het zuiden was sneller gegaan dan gepland. We hebben drie heerlijke dagen gehad, we hebben een backwatertocht gemaakt met een klein bootje, hebben 50 km gefietst bij 37 Gr en we zijn nog een keertje naar het chilloutcafe in Cheraibeach geweest. We zaten bij Niya’s Nest niet meer in het huisje op het dak, daar zat nu een Oostenrijks stel. Verder zat in de kamer naast ons een jonge Indiër: Abhijeet Kummar, een goedlachse, aaibare krullenbol, die elke avond voor iedereen kookte. Het was super gezellig op het dakterras, wij bleven tot 12 uur, het Oostenrijkse kunstenaars echtpaar en Abhi gingen tot 5 uur door. We vonden het echt jammer om weg te gaan. Vandaag is onze derde en laatste dag in Gokarna, morgen gaan we naar Bogmalo. Wat we vooral zullen missen hier is Prema, een simpel restaurant met heerlijk eten. Vanmorgen puri bhagi gegeten, gisteravond noedels met knapperige groenten en champignons en daarbij nog gekookte, eigenlijk geblancheerde, groffe spinazie met limoen. Eenvoudig, goedkoop, verrukkelijk. Het is gek eigenlijk, maar we leren hier in India weer te genieten van de simpelste dingen. Hoe lekker kan een kopje koffie smaken of na vier weken onthouding een biertje. Hoe leuk kan een toevallige ontmoeting zijn, hoe mooi is het om de zon in zee te zien zinken….Grtnlfs