Ja, ja, in Gokarna zijn nog internetcafe’s, dus eindelijk weer eens een verhaaltje. Gokarna is een heilige plaats voor de hindoes, er is een grote Shivatempel en er komen veel pelgrims. Wij mogen de tempel niet in, maar de sfeer vinden we wel aangenaam. Eigenlijk komen we hier voor het strand en voor Prema, ons favoriete restaurantje, waar je heerlijk kunt eten. Het is hier nu 34 gr. dus eigenlijk te warm om veel te doen. Vanmorgen hebben we een tuktuk genomen naar Om beach, 6 km hiervandaan. Heerlijk gezwommen, lekker in de schaduw gelegen onder mangrovebomen en met heel veel mensen gepraat. Ik heb 2 horloges, die ik van Machiel had meegekregen, geruild tegen kralen kettingen. De verkopers waren er erg blij mee. Het is nu 3 uur, dus veel te warm voor het strand. Om 4 uur gaan we weer, dan is het koeler, het zeewater is verrukkelijk en het biertje in een strandtentje smaakt ook goed als je de ondergaande zon in zee ziet zinken. We blijven hier tot maandag, dan gaan we naar Candolim in Goa, onze laatste verblijfplaats.
We hebben dus inmiddels de Indiamodus weer aan, maar het heeft lang geduurd voordat het zover was. Onze vliegreis van Colombo naar Ahmedabad via Chennai, was heel zwaar. We voelden ons nog niet fit, in Chennai moesten we 8 uur wachten. Ik haalde een keer koffie en toen ik weer op de stoel zat, viel ik spontaan in slaap, de hete koffie over me heen. Wat wel leuk was: we vlogen met Spicejet, maar vanaf Chennai bleek het een vliegtuig van Corendon te zijn inclusief Turkse bemanning. Normaal vliegt dit toestel tussen Amsterdam en Turkije, maar wie gaat daar nu nog naartoe, dus werd het in India ingezet. De stewardessen waren erg aardig voor ons, hoewel we de enige westerlingen waren, werd speciaal voor ons het Nederlandse banje gedraaid (toen we landden: riemen nog vast tot het sein gedoofd is). Ahmedabad in Gujarath, bleek een vreselijke stad te zijn, het hotel was ook nog eens waardeloos. De volgende morgen hebben we de bus genomen naar Mount Abu, in Rajhastan, 1200 meter hoog, met frisse lucht, het Nakki lake en prachtige tempels. Daar kwamen we langzamerhand wat bij, het eten smaakte weer een beetje en we hebben eindeloos geslapen. Overdag was het tegen de 30 gr. maar ’s nachts lekker koud, dus dat lukte wel.
Na 4 dagen zijn we naar Udaipur gegaan, waar we in Palaceview guesthouse gelogeerd hebben. Ramesh en Nirmala en hun zoons Abishek en Golu kennen we al heel lang, we zijn er wel 4 keer geweest. We besloten niet door te reizen naar Jodhpur, maar daar te blijven. We hebben 8 dagen meegeleefd met de familie, de verhalen aangehoord, de zoons waren inmiddels getrouwd, en elke dag kregen we het lekkerste Indiase eten. We hebben heel veel nieuwe dingen ontdekt, twee dagen met de trein naar het grootste fort van Rajasthan, Chittorgarh, heel indrukwekkend, een dagje naar Ikling Ji met de bus. Behalve de Shivatempel in het stadje zelf, ontdekten we op 3 km afstand langs een meer een juweel van een tempel uit de 7e en 11e eeuw, de Nagdatempel, met prachtige reliefs uit de Ramayana en de Kamasutra. Jammer dat in de 16e eeuw de Moghuls, Arabieren, veel hebben kapotgemaakt. Deden ze toen dus al, maar er bleef nog genoeg over om het vakmanschap uit lang vervlogen tijd te bewonderen. Nirmala moest huilen, toen we vertrokken, maar wij vonden 8 dagen wel genoeg. Van Udaipur zijn we naar Goa gevlogen, waar we om elf uur ’s avonds aankwamen. In Nederland hadden we al een guesthouse geboekt, want om die tijd kun je moeilijk nog zoeken naar een onderkomen. Het bleek een schot in de roos: All seasons guesthouse in Bogmalo, 5 km van het vliegveld. Schoon, in het groen, 500m van een prachtig baaitje, heel lieve mensen, die ’s ochtends ontbijt voor ons maakten, tussendoor steeds thee en fruit. We zijn er 3 dagen gebleven en komen zeker terug. Bovendien sprak je met alle gasten, er was een Engels stel dat 3 maanden was gebleven en volgend jaar voor een half jaar had geboekt. Dat is voor ons dan weer wat overdreven, maar kennelijk vonden ze het daar ideaal. Nu dus in Gokarna…… Ik zal proberen in Goa nog een verhaaltje te schrijven met wat meer “couleur locale”. Nu was het wel erg veel van: toen en toen…. Maar we moesten het voor onszelf ook allemaal weer op een rijtje zetten, anders vergeet je het weer. Lieve groeten van ons allebei.
Gokarna