Vijfde bericht: uit Kumily

We zijn nu in Kumily, 4 uur met de bus uit Munnar. Munnar ligt op ruim 1500 meter, omgeven door hoge bergtoppen en lager de uitgestrekte theeplantages. We hebben er een prachtige wandeling gemaakt door kleine dorpjes, waar de theeplukkers wonen. Ik (Wilte) heb er 2 dagen gegolfd, compleet met caddy en uitgebreide lunch. Mary heeft 9 holes meegelopen en ook nog een balletje geslagen. Volgens de caddy had ze veel talent! Maar…overdag was het er prachtig weer, maar ’s nachts om het vriespunt! Daarom zijn we doorgereisd naar Kumily, op 700 meter, bij de ingang van het Periyar Wildlife Sanctuary, een tijgerreservaat. Vandaag hebben we in het park een wandeling gemaakt en zijn we met de boot over het meer gevaren, zgn. om dieren te spotten. Op een wild varken en een soort koe na, geen dier gezien. Overigens weten we dat van een vorige keer, toen we een jeepsafari hadden geboekt, ’s ochtends om 4 uur op pad, ook geen dier te bekennen. Toen we ernaar vroegen, bleek er 2 jaar daarvoor een tijger waargenomen te zijn en we zaken een olifantendrol van 2 weken oud. Dus voor het spotten van wilde dieren hoef je niet naar India. Overigens was de toegang tot het park voor buitenlanders 300 rupees, voor Indiers 25 rupees. Dat gebeurt heel vaak, zelfs de golfbaan was voor buitenlanders 2 keer zo duur.In Kumily kwamenb we Ramesh weer tegen van Green View guesthouse. Dat bleek vol, maar hij wist wel een andere kamer. Het bleek de mooiste kamer die we ooit in India zijn tegengekomen, nieuw, groot, schoon, prachtig sanitair, heerlijk balkon met uitzicht over groen, bomen w.o Jackfruit, palmen, mangoboom, en planten.’s Ochtends brengt de eigenaar ons het ontbijt: opgerolde kokosrijst met banaan, udiapam (rijstnudels met groentencurry), opam (rijstmeelpannenkoekjes met kikkererwtencurry), morgen massala dosa (grote dunne pannenkoek met vulling). Zelf vinden we poori baji het lekkerst, een pannenkoekje in hete olie gebakken, waardoor die hol wordt, met een saus van aardappelen, wortelen en doperwtjes. Thuis moet je er niet aan denken, maar hier vinden we het erg lekker. Gister hebben we voor het eerst een Ayurvedische massage gehad. Ramesh had het voor ons geregeld, hij wist een heel goed adres. Waarschijnlijk kreeg hij commissie, zo werkt dat hier, maar vooruit… een aardige vent. Het was heel speciaal, niet 1 maar 2 masseurs per persoon, die ons masseerden. Verder is India soms net een dorp. We liepen hier en zagen in 1 van de misschien wel 50 handicraft emporums, die hier zijn een mooi lang shirt (kurta) voor Mary. We gingen de winkel binnen, een heel aardige jongen hielp ons (ze komen allemaal uit Kashmir, Srinagar), na het nodige afdingen kochten we de kurta. Hij wilde ons ook een pashminasjaal verkopen, maar we zeiden dat we die al gekocht hadden bij een hele leuke mevrouw in Madurai. Hij (Arshid) zei toen: Was dat misschien Raisya? Ja, dat was zo! Het bleek dat hij 15 jaar geleden een half jaar in Madurai had gewerkt en haar kende van die tijd. Hij vond het een hele leuke vrouw, wij ook! We gaven haar telefoonnummer en hij belde meteen! Met Raisiya hadden we thee gedronken, het familiealbum bekeken, met haar man kennis gemaakt. Ze wilde natuurlijk ook wel iets verkopen en dus kochten we een pashminasjaal bij haar. We wilden nu van Archid weten of het echt pashmina was. Want een echte pashmina is heel schaars, wordt gemaakt van het haar onder de kin van een speciale geit in de bergen van Kashmir en is heel duur, plm 150 euro. Het bleek dat onze sjaal wel mooi zacht was, maar afkomstig van het haar van de buik of de rug van die geit. Arshid zei dat we een hele goede koop gedaan hadden. Wij tevreden dus en de kardamomthee smaakte weer erg lekker. Kleine genoegens in het grote India, maar wij voelen ons er heel prettig bij.