Munnar is een drukke middelgrote stad op 1500 m. omringd door theeplantages zover het oog kan zien. Prachtig groen met bomen en felgekleurde struiken ertussen en kale rotsen op de achtergrond. Heerlijk om te wandelen, we hebben een lange wandeling gemaakt tussen de plantages, langs kleine arbeidershuisjes naar een “bungalow”, een koloniaal gebouw, klassiek ingericht en een mooie tuin rondom. We werden uitgenodigd voor de thee in goudgerande kopjes en een koekje erbij. Ons guesthouse lag iets buiten de stad met een groot balkon, waar je heerlijk in de late middagzon kon lezen, met zicht op de rivier en de golfbaan.
Ik, Wilte, kreeg weer de golfkriebels, dus toch nog maar een keer gegolfd. Mooie golfset, leuke caddy, uitgebreid lunchen na 9 holes in het ruim honderd jaar oude clubhuis, daarna ging het nog beter. Mary heeft af en toe een balletje meegeslagen onder het goedkeurend oog van de caddy (“good shot, madam!”) en… ze vond het nog leuk ook! Zaterdag was voor ons de dag van de newly-weds. In Munnar komen veel pasgetrouwde stellen op huwelijksreis, het is ’s nachts lekker koud! (nou lekker? we hadden 3 dekens nodig en nog koude knieen). In 2 verschillende eettentjes zaten we met hetzelfde stel aan tafel, heel leuke jonge mensen uit Poona. Hij vaart op een cruiseschip, komt af en toe in Amsterdam, we zullen hem zeker een keer ontmoeten. ’s Avonds in het guesthouse hebben we met een ander stel op de laptop hun trouwfoto’s bekeken, vooral het meisje was een plaatje, zo mooi!
In Munnar zagen we op de website van Amma (www.amritapuri.org) dat ze op 16 februari de ashram zou verlaten voor een tour van 6 weken door Noord India. Dus wij op zondag 8 uur in de bus om op tijd in Amritapuri te zijn, om Amma, de hugging mother nog te kunnen meemaken. Zij is een heel bijzonder mens in een blinkend wit gewaad, ze staat aan het hoofd van een enorme organisatie die ziekenhuizen, scholen, universiteiten heeft opgericht voor minder draagkrachtigen en veel projecten uitvoert op het gebied van ontwikkeling en hulp in nood. Ze wordt vereerd door haar volgelingen als een soort god, ze straalt veel liefde uit maar blijft gewoon. Omdat ze het heel druk had met de organisatie van de reis, was het maar de vraag of er nog een darshan-sessie zou zijn waar we konden worden gehugd. Ze leidde nog wel de Bajhans (in een enorme hal zingen van traditionele geestelijke liederen), maar ze liet verstek gaan op het strand, waar in de late middag alles in gereedheid was gebracht voor haar komst en honderden mensen op haar wachtten. En dan toch…. Gistermiddag tijdens de lunch werd iedereen genodigd in de tempel (mannen en vrouwen apart), 800 mensen die dicht opeengepakt in no time een bord eten, rijst en curry, kregen, Amma in het stralende middelpunt. Amma at met een lepel, wij moesten met de (rechter)hand eten. Daarna in de rij voor een hug voor mensen die de laatste 2 dagen waren aangekomen. Hoe gaat dat dan? Je staat in een lange rij, als je Amma tot 5 mensen genaderd bent, moet je knielen, de bril moet af, je gezicht wordt nog een beetje afgeveegd, gevraagd wordt welke taal je spreekt. Dan wordt je door Amma omhelsd en spreekt ze een paar zinnen, die in mijn geval niet werden vertaald. Mijn gedachten waren “wat ruikt ze lekker”, Mary dacht “wat is ze zacht”, ze kuste nog en toen was het alweer voorbij. We waren blij dat het toch gelukt was en het was ook wel een heel bijzondere ervaring. In de ashram, waar je onmiddellijk een gevoel van thuiszijn krijgt, wonen 3000 Indiers, veel studenten van de colleges, en 2000 bezoekers, sommigen voor een paar dagen, anderen voor weken, maanden, jaren. Zes hoge gebouwen, met ertussenin een tempel, een Bajhans-hal met plaats voor een paar duizend mensen, een drukkerij, een wasserij en heel veel keukens en kantines. Je kunt hier elke dag gratis eten, maar wel 3 keer rijst met curry. ’s Middags doen we dat, ’s ochtends en ’s avonds eten we in de westerse kantine. Verder kun je hier heerlijke vruchtensappen, milkshakes en koffie krijgen, we komen zowel geestelijkals lichamelijk niks tekort.
Wat doe je zoal hier? Zingen, mediteren, lezingen of cursussen bijwonen, een beetje lezen onder een boom of aan het strand. Verder wordt er verwacht dat je corvee doet (seva: onbaatzuchtige hulp). Vanmorgen hebben we van 7 tot 9 groenten gesneden met 20 mensen tegelijk. Verder praten we hier met heel veel mensen, dat gaat vanzelf. Vanmorgen in alle vroegte is Amma vertrokken per grote camper gevolgd door bussen met honderden helpers en aanhangers en vrachtwagens vol spullen. De ashram is een beetje verweesd achtergebleven, wij gaan morgen naar Varkala. “Ohm Namah Shivaya”, hier de standaardbegroeting.