Vijfde bericht: uit Kanyakumari

We hadden het onszelf nog zo goed voorgenomen: niet langer dan 5 uur reizen. Maar op weg naar Madurai zagen we in Theni de bus naar Kanyakumari. In een splitsecond besloten we Madurai te mijden (warm, vies, druk) en de mooie tempel weer een andere keer te bezoeken. Toen we tevreden en wel in de andere bus zaten, hoorden we dat de bus er nog 8 uur over zou doen. Als we dat geweten hadden… We vonden ’s avonds een prima hotel, TempleCity, een kamer van zeker 6 bij 6 meter, heerlijke bedden, brandschoon. We zijn hier echte toeristen, zien nauwelijks buitenlanders, de Indiërs komen hier voor de Devi Kumari tempel, met vele busladingen tegelijk. Devi Kumari is een incarnatie van Parvati, de vrouw van Shiva. Tot onze verrassing werden we ook binnengelaten, Wilte moest het shirt uit, het was heel indrukwekkend wat er allemaal gebeurde. Kanyakumari is het zuidelijkste punt van India, 3 zeeën komen hier bij elkaar: de Arabische Zee, de Indische Oceaan en de Golf van Bengalen. Op dit uiterste punt staat de Ghandi Mandapam, ooit is (een deel van) zijn as er bewaard. Op een eilandje voor de kust is de Vivakananda Rock Memorial (een sociale hervormer, later vrijheidsstrijder) gebouwd, op een ander eilandje een enorm granieten beeld van Thiruvalluvar, een bekende schrijver/dichter uit Tamil Nadu. Verder is ook de katholieke kerk ( Our Lady at Ransom) een bezienswaardigheid, wit en protserig, wel een mooie Jozef met kind, buiten een koperen Piëta en uiteraard een Lourdes grot. Vandaag zijn we met de bus naar de tempel in Suchindram gegaan, 13 km hiervandaan. Zowel van buiten als van binnen een schitterende tempel, 1300 jaar oud. Een witte, prachtig bewerkte gopuram, een grote tank/vijver en binnen heel veel beelden, w.o. een groot beeld van Hannuman, de aapgod. En de muziekpilaren werden door onze gids kunstig bespeeld. Deze tempel is gewijd aan de trimurti: Brahma, Vishnu en Shiva. Toen we daarna een glas granaatappelsap dronken, raakten we in gesprek met iemand, die sociaal werker is bij een bergstam hier in de buurt. Hij probeert de stamleden betere landbouwmethoden bij te brengen, werkt daarbij samen met Terredes Hommes. Het was een aardige Indiër (met een te dik zoontje, die een chickenroll wegwerkte). Hij nodigde ons uit bij hem thuis, maar dat hebben we maar beleefd geweigerd. Inmiddels weten we welke verplichtingen er uit kunnen voortvloeien, al is het soms alleen maar e-mailen of faceboeken. Dit klinkt geloof ik niet aardig, maar dat zijn we juist wel….. Nou ja, hoe dan ook! Morgen gaan we met de trein naar Varkala, 3 of 4 uur reizen. Grtnlfs