Wilte & Mary

Al sinds zondag zijn we in Goa, eerder weg uit de drukte van Gokarna. Het Shivaratrifestival, ter ere van Shiva, was na een paar dagen een beetje teveel van het goede. Op de dag van Shivaratri danste Shiva de tandava, de kosmische dans. Op deze dag vasten de Hindu’s, waken ze de hele nacht, gaan naar de tempel, olieen de shiva lingams, zingen de mantra’s. In Gokarna is het feest wel heel speciaal, het duurt 4 dagen, al dagen van te voren is men bezig om de grote chariot (20 m) te versieren. Op de 4e dag rijdt deze kar, met daarin de diety’s (goden) in een grote processie door Carstreet. Elke avond wordt de kleinere chariot door de straat getrokken met veel vuur, tromgeroffel, vlaggen en devotie. Op het feest komen duizenden mensen af in bont gekleurde gewaden, maar ook heel veel handelaren en honderden bedelaars. Het is een bonte kakafonie van geluid en kleur. Tempelmuziek schalt door de luidsprekers, het is ’s nachts maar een paar uur stil. Op de eerste dag stond er voor de grote tempel een rij tempelbezoekers tot aan het strand, wel een kilometer lang. Verder nemen de pelgrims rituele baden in zee en maken ze op het strand in plaats van zandkastelen, shiva lingams (fallussymbolen), compleet met wierook en bloemen. Behalve het aanschouwen van dit alles, konden we er niet aan deelnemen, de tempels waren voor ons niet toegankelijk. Ook ons gewone leven in Gokarna werd er door beinvloed. Behalve dat onze kamer in Savitri 2 keer zo duur werd, moest je ook overal langer wachten vanwege de drukte en ons favoriete restauranr, Prema, ging al om 4 uur dicht en verder kwamen we gewoon minder mensen tegen om een praatje mee te maken. Dat klinkt tegenstrijdig met al die drukte, maar iedereen was meer met zichzelf bezig. Natuurlijk was het ’s morgens lekker aan het strand, haalden we om de dag water uir de Rama bron, dronken we elke dag chai bij het theevrouwtje en heerlijke musambi (zoete limoen) bij het sapstalletje en konden heerlijk op ons terras zitten, maar uiteindelijk besloten we toch meer eerder weg te gaan. Wel hebben we nog in de Ganesha tempel (voor ons toegankelijk) de 3 vrienden/familieleden herdacht die tijdens onze reis zijn overleden, altijd heel frustrerend om niet bij de begrafenis of crematie te kunnen zijn, Verder hebben we nog een ashram bezocht, waar we volgend jaar misschien een cursus yoga en meditatie willen volgen, We werden warm ontvangen, er heerste een open, aangename sfeer. We maakten kennis met de Swamiji, een bijzondere vrouw, die de ashram gesticht heeft. Ze hebben ook een aantal bijzondere projecten, waaronder een schooltje en een project om India’ers te leren minder vervuilend te zijn. (Ja, ja, Schelte, dat valt niet mee, het zit gewoon niet in hun systeem!)                                            We zitten nu dus in Goa, morgen komt Oda met de nachttrein uit Cochin, trekken we 2 sagen samen op, het wordt vast gezellig. Het zou vandaag minder warm zijn, maar met 34 graden was toch nog heet. Al sinds onze komst in India hebben we te maken met temperaturen die normaal in april/mei voorkomen. “Northern winds bring Karnataka State to boil” kopte een krant, met een beschouwing over de opwarming van de aarde. Ik moet nu eindigen, Mary krijgt een massage en staat zo voor een dichte deur. Ik moet nog 2 kilometer lopen, internetcafe’s zijn ook hier schaars en het licht viel zonet ook nog 10 minuten uit. Maar klagen? Nee, hoor! Volgende week dinsdag zitten we weer in de kou. Dan is er nog genoeg tijd om over Goa te schrijven. Groeten,