Kumily ligt op 750 meter hoogte in de bergen van Kerala bij de ingang van het Periar Wild life Sanctuary. Zeker 100 hotels met namen als ‘Tiger roare’ en “Elefant castle” en honderden jeeps voor een wildsafari suggereren een spannend wildavontuur. Niets is minder waar. Eeen paar jaar geleden hebben wij hier een jeepsafari gedaan,om 5 uur opgestaan, vervolgens alleen apen, een paar buffels en een wild zwijn gezien. Het jaar ervoor had een gids nog een tijger gezien en je bent al spekkoper als je een verse olifantendrol ziet. Daarvoor zijn we hier dus niet en toch is Kumily een van onze meest favoriete plekken in India. Het weer is heerlijk: overdag 29 gr. ’s nachts 16/17 gr. Je kunt hier heerlijk wandelen tussen koffie-, kardamom, peper- en babanenplanten, fel gekleurde bloemen, Jackfruitbomen. Ondertussen kom je allerlei mensen tegen voor een praatje. Gister kwamen we halverwege de top langs een superchique hotel , waar alleen maar stinkend rijke India- ers komen; daar hebben we koffie gedronken. We spraken met een meisje die daar in het wellness centrum werkte, ze deed aan yoga en meditatie. Ze was heel inspirerend, ze had eigenlijk geen thuis, woonde/werkte elk half jaar ergens anders. We hebben hier een fantastisch guesthouse: Greenview, dat zijn naam alle eer aan doet. Vanaf ons grote balkon zien we alleen maar groen. De eigenaren, Suresh en z’n vrouw, zijn zulke ontzettend aardige mensen, Suresh stippelt steeds wandelroutes voor ons uit. Morgen gaan we naar een wijngaard hier in de buurt, moet wel bijzonder zijn. We hebben nu even het bier afgezworen en eten vegetarisch. Maar zo lekker dat we ’s middags al bedenken waar en wat we ’s avonds gaan eten.
Het Indiagevoel is er dus, maar om vanuit Sri Lanka naar India te komen viel niet mee. Een startbaan van het vliegveld bij Colombo werd gerepareerd en iedereen zei dat we 5 uur van te voren op het vliegveld moesten zijn. We kregen er ook nog een mailtje over. Dus om half 1 aanwezig voor de vlucht die om half zes zou vertrekken naar Madurai, 3 kwartier vliegen. Blijkt de vlucht van Spicejet 3 uur vertraagd! Balen dus en geen bezoek aan de Shree Menakshee-tempel in Madurai, dat werd te laat. Om half 10 kwamen we aan op een uitgestorven vliegveld, de ATM gaf geen contant geld, er was nog 1 taxi. Die wilde ons wel naar een ATM brengen en daarna naar een hotel.een hotel. Pas bij de 4e ATM hadden we geluk en konden we geld pinnen. Sinds oktober vorig jaar, toen Modi van de een op de andere dag verordineerde dat de biljetten van 500 en 1000 rupees niet meer geldig waren, zijn hier grote contant- geldproblemen. De pinautomaat geeft alleen biljetten van 2000 rupees, die vervolgens moeilijk te wisselen zijn. Ach…. moeilijkheden zijn hier om te overwinnen, mensen hebben hier een enorme veerkracht. En wij passen ons maar aan…. De volgende dag hebben we de gewone bus genomen van Madurai naar Kumily, 4 uur in de bus, 150 km, voor 80 rupees per persoon. Zondag gaan we verder naar Cochin. We wilden eigenlijk eerst een paar dagen naar de ashram van Amma, maar zij is nog op reis. Op 18/19 februari geeft zij darshan, een “hugsessie” met veel ceremonieel vertoon. Als Amma niet op reis is, maar aanwezig in haar ashram,is het daar veel inspirerender. Dus na Cochin gaan we eerst naar Amrithapura, op maandag 20 februari gaan we met de nachttrein naar Gokarna.
Nog even iets over Sri Lanka. We hebben een heel goed gevoel over ons verblijf daar. Interessante plaatsen bezocht, heerlijk strand, leuke mensen ontmoet. Het lijkt voor ons al weer ver weg, ware het niet dat Prasad Kumara, de jongen die Mary aansprak op het strand, ons steeds mailtjes stuurt met “I miss you” en ons levenslange vriendschap verklaart. Wat moeten we daar nu weer mee?