We zijn nu even geen reizigers meer, maar vakantievierders. In Munnar op 1450 meter hoogte hebben we 5 heerlijk ontspannen dagen gehad. Een leuk guesthouse, uitkijkend op de rivier en de golfbaan. Daarachter eindeloze velden met theestruiken. Wij konden er prachtige wandelingen maken op smalle paadjes, met af en toe een dorpje met kleurige huisjes, waar de theeplukkers wonen. Voor de huisjes moeders met kinderen en ouderen, die altijd wel zin hadden in een praatje. Maar sommige kleintjes waren wel bang voor die witte enge mensen.
Wilte heeft een dag gegolfd, de caddy was een tenger jongetje van 15, die de zware tas bijna niet kon dragen. Na 9 holes was hij uitgeput, toen kwam een greenkeeper de tas dragen. Hij vertelde dat hij ook les gaf en wilde graag ook een balletje slaan. Z’n spel was niet erg overtuigend, ik won de meeste holes. Overigens waren de fairways heel slecht, de greens gingen nog wel. De High Range golfclub telt 120 leden, waarvan er max. 25 spelen in het weekend. Ik was de enige die buiten het weekend speelde. Een heel oud, statig clubhuis met prachtige ruimtes, zware leren stoelen en wel 100 plantershoeden aan de muur. Alles ademde klassieke voornaamheid. Een belevenis!
We hebben een dagexcursie gedaan en alle highlights van het gebied bekeken, incl. theefabriek en spicegarden. Het weer was er heel aangenaam, overdag max. 27 graden, ’s nachts max 15, heerlijk slapen dus. En ook nog veel gelezen op ons balkon. Nu zijn we in Kumily. Gisteren hadden we een spectaculaire tocht per bus door de bergen. Prachtige vergezichten, theeplantages met siaasappelbomen, kardemomplantages, meren en hoge toppen. Ook wel een beetje eng, het was voor de helft een eenbaansweg, en dan bussen en vrachtwagens die elkaar moeten passeren…… Het schoot niet erg op.
Nu verblijven we in 1 van de mooiste guesthouses van India: Green ViewGuest House. Een mooie kamer met balkon voor en achter, Suresh, een heel aardige eigenaar en zicht op het Peryar Wildlife Park. Maandag willen we het park in, maar beesten? Ho maar, wat apen, een buffel en wat vogels, dat zal het wel zijn. De olifanten en tijgers zijn er wel, maar houden zich knap verborgen. Toen we gister in het guesthouse aankwamen, raakten we aan de praat met een jong Zweeds stel. Zij leek op Jenny (van Roel) hij was een echte viking met blond weerbarstig krullend haar en helblauwe ogen. We raakten niet uitgepraat over alle reizen en uiteindelijk kwam ook de politiek nog langs. Later op de avond kwam de jongen afscheid nemen en zei dat ze het over ons gehad hadden. “We hopen dat als we oud zijn, wij hetzelfde doen wat jullie nu doen.” We gingen slapen met een tevreden gevoel.
Kumily: