We reizen toch meer dan we wilden, want ben je eenmaal van de hoofdroute af, dan zijn er alleen bussen en stoptreinen. Vanuit Pondicherry zijn we naar Karaikal gegaan. Waarom? Alle bussen gingen er naar toe, Karaikal was ook een deel van Pondicherry, dus Frans.
Toen we een kamer hadden gevonden in hotel Paris International, vroegen we de manager wat in deze stad interessant was. Niets! zei hij, 12 km naar het noorden lag wel Tranquebar, met een Deens fort, een museum en een Deense bungalow. Het bleek een schot in de roos.
De volgende dag gingen we er met de bus naartoe en wilden eerst ontbijten in de bungalow. Maar de man van het museum zei dat dat veel te duur was, hij wilde z’n vrouw vragen om een ontbijt te maken, ze hadden ook een soort guesthouse. Eerst hebben we het museumpje bekeken, veel Deense geschiedenis, het Deense koningspaar hing er prominent aan de muur. Daarna stond een heerlijk ontbijt op ons te wachten. Het Deense fort werd opgeknapt, was nodig ook. De man aan de balie vertelde dat er ook een Deense groep op bezoek was. Die spraken we aan met “You must be proud of your history here”. Bleken het Belgische studenten te zijn.
Verder bezochten we een Evangelisch Lutherse Kerk uit 1718, gesticht door Ziegenbalg, de eerste protestantse zendeling in India. Hij kwam uit Sachsen, vertaalde de bijbel in het Tamil en richtte een papierfabriek op om eigen periodieken te kunnen uitgeven. Hij wordt hier nog steeds als een profeet vereerd.
De rest van de dag hebben we heerlijk op het terras van de bungalow gezeten. Geen bungalow zoals wij die kennen, maar een groot herenhuis met dikke pilaren rondom en 14 kamers voor gasten.
De volgende dag zijn we met de lijnbus naar Thanjavur gegaan, een vreselijke reis. De chauffeur was een idioot, die continue toeterend zich een weg baande door het waanzinnige verkeer. In Thanjavur is een heel oude beroemde tempel uit de Chola- periode, eind 900, begin 1000. Echt heel mooi. We hebben weer eens alle rituelen meegemaakt: water, vuur, rode en witte stippen, God bless you, a long life.Verder is er het paleis van de Maharadja te zien, ook mooi, maar veel achterstallig onderhoud. Daar kwamen we in een winkelttje een Indiase jonge vrouw tegen die getrouwd was met een Nederlander. Haar man en schoonmoeder waren net weg, ze had wel zin in een praatje. Ze hadden 2 prachtige dochters, zwart haar, lichte huid, het schoonheidsideaal in India.
Verder zagen we in de bibliotheek een oude atlas met een kaart van de Zeven Provinciën en ook nog een Nederlandse platenbijbel van 300 jaar oud: “Jezus predikt op de berg” We hebben erg behoefte aan frisse lucht. Wilte heeft zelfs een dokter bezocht voor een “stofallergie”. Stof is hier in overvloed. Ze vegen het hier van de ene plaats naar de andere.. Vandaag hebben we voor het eerst sinds jaren een heuse (heel aftandse) stofzuiger gezien. Maar waar moet je met het opgezogen stof naartoe?
Morgen naar Munnar, hoog in de bergen.
Madurai: