Daar zijn we weer. Nog steeds in Pondicherry. We hebben besloten het kalm aan te doen, beetje lezen, slenteren langs de boulevard, het lijkt wel Deauville, heerlijke koffie drinken met een croissantje. Verder lijken de politieagenten op die uit Parijs, zijn de lanen rustig en lommerrijk. Het eerste deel van de film “The life of Pi” is hier opgenomen. Verder is in P. de beroemde ashram van Sri Aurobindi en the Mother. Aurobindi was filosoof en leraar, zijn gedachtengoed is voortgezet door the Mother, een Franse dame uit Turks/Egyptische ouders. Zij heeft 50 jaar geleden Auroville gesticht, een internationale leefgemeenschap op basis van de ideeen van Aurobindi. In het midden van Auroville, 10 km ten noorden van P. ligt de matrimandir, een heel bijzonder bouwwerk, het lijkt op een geweldige afgeplatte gouden golfbal. Dit doet dienst als meditatiecentrum. De ashram heeft in Pondicherry veel gebouwen, winkels en guesthouses, ook wij verblijven in een van de guesthouses. Verder is er hier geen winkel of gebouw waar geen foto hangt van Aurobindi en the Mother, ze worden als heiligen vereerd.Vandaag zijn we voor de 2e keer in Auroville geweest, nu op de fiets. Zo’n voorwereldlijke fiets met een recht stuur, trommelremmen en een zadel met grote veren eronder. Op de heen weg was het vrij rustig, maar de terugweg was levensgevaarlijk, Wilte werd gewoon de weg afgeduwd door een grote, luid toeterende bus.
Gister zijn we in de Alliance Francaise naar een film geweest over de dichter Tagore. Het was in het Bengali, er zou Engelse ondertiteling zijn. Maar…. typisch Indiaas, de ondertiteling ontbrak. Een oude man heeft heel mooi het verhaal verteld, daardoor konden we het redelijk volgen. Het was een prachtige film, mooie opnamen, heerlijke songs, een beetje Bollywood.
Eergisteren kwam de familie van Balaj op bezoek. Dat is het gezin dat we ondersteunen, zodat de kinderen, Priya en Gautham, goed onderwijs krijgen. Ze wonen hier honderd km vandaan. We zagen er een beetje tegenop, want Sumadhi spreekt geen Engels en als we de kinderen aan de telefoon krijgen, moet Balaj voorzeggen wat ze moeten zeggen. Maar het was heel gezellig, de kinderen spraken veel beter Engels dan verwacht, zelfs Sumadhi probeerde het ook. We zijn met ze gaan eten en hebben op het strand foto’s gemaakt. Ze brachten een prachtige marmeren Ganesha mee, voor Mary een bloemensliert voor in het haar en ze hadden in een thermoskan koffie met melk van hun eigen koe. Niet drinken was geen optie, maar een dag later merkten we de gevolgen ervan. Gelukkig is het weer over. Morgen trekken we verder.
Pondicherry: