Achtste bericht: uit Voorschoten

Jaaa… en dan zomaar weer thuis! Afgelopen dinsdagochtend stonden Jelmer, Elise, Thijmen en oma Tiny ons op te wachten op Schiphol. Thijmen kende ons nog, hij stak spontaan z’n armen uit naar oma Mary. Het is in die 6 weken een heel parmantig mannetje geworden, nogal veranderd dus, Elise minder natuurlijk. In Goa hadden we het heerlijk, zoals jullie in het vorige verhaaltje hebben kunnen lezen. Zelfs de Russen, niet zo massaal aanwezig als voorgaande jaren (vanwege de lage roebelkoers?), waren eigenlijk behoorlijk rustig. We kwamen nog een Engels echtpaar tegen in een restaurant, het klikte op de een of andere manier meteen. Later kwam Margareth ons op het strand vragen of we die avond met hen wilden gaan eten. Het werd een heel gezellig etentje in een prima restaurant. De eigenaar was moslim, dat scheen iets bijzonders te zijn. Alan en Margareth zijn nog jong: zij is 79, hij is pas 84! Volgend jaar zijn ze 60 jaar getrouwd. Ze komen al 24 jaar tijdens de wintermaanden in Goa. Alan houdt een web-site bij, ook over India. We hebben hem beloofd zijn verhaal over het kastensysteem kritisch te lezen en van commentaar te voorzien. Maandag 16 maart was een drukke dag: we wilden nog een paar uurtjes naar het strand om nog even van de zon en het (bijna warme) water te genieten. We wilden nog voor de laatste keer puri baji eten en moesten nog afscheid nemen. Dan naar het vliegveld, met een uur vertraging naar Mumbai. Met de taxi naar Sekhar en Sujata, gegeten in weer een heel goed restaurant, daarna naar het vliegveld gebracht, vervolgens achteneenhalf uur vliegen naar Munchen, dan nog een uurtje naar Amsterdam. Erg weinig beenruimte, dus ook weinig geslapen. De heenreis was comfortabeler, naar nu bleek, hadden we toen stoelen in een luxer deel van het vliegtuig. Wilte heeft Boyhood nog een keer gezien, een lange, mooie film. Mary heeft zich vermaakt met muziek en het oplossen van sudoku’s. Voor je er erg in hebt, is India al weer ver weg. Gister overdag meteen gestemd, gisteravond andijviestamppot met spekjes en een gehaktbal gegeten: we zijn weer thuis! Dankjewel voor jullie belangstelling, we zullen Jelmer vragen om nog wat foto’s op deze site te plaatsen.