Zevende bericht: uit Gokarna

De laatste week hebben we veel gereisd, alles met de trein. In Allepey hebben we een boottocht gemaakt in de backwaters. Allepey is op zich niet zo’n interessante stad, een paar grote kerken en op zondagmiddag veel drukte op het strand. Er is maar èèn reden om er naar toe te gaan, met een houseboat 1 of 2 dagen varen. Dat hebben we de eerste keer toen we in India waren, gedaan. Heel leuk, met z’n tweeën op een grote boot met 4 man personeel, een schipper, een machinist, een kok en een organisator. Er varen honderden van die boten, soms twee verdiepingen hoog, allemaal met riet overkapt. De backwaters liggen achter de kust, half land, half water, tientallen kilometers breed, honderden lang. Je vaart door verstilde dorpjes, waar je het dagelijkse leven kunt aanschouwen, mensen wassen zich in het water, poetsen hun tanden, doen de afwas en de was. Maar het nadeel van die boten is hun motor en ze lozen in het water, dus heel vervuilend voor de bewoners. Daarom hebben we deze keer een tocht gemaakt met een kleine boot zonder motor. Een oude man (62) heeft ons de hele dag rondgepeddeld. Zijn huisje stond midden in de rijstvelden, ’s morgens kregen we ontbijt, na afloop om 3 uur een lunch, geserveerd op een bananenblad en natuurlijk met de vingers eten! Daarna werden we met stoelen onder een mangoboom gezet, we moesten nog een uur wachten voordat de veerboot ons terug zou brengen naar Allepey. Zittend onder een mangoboom met een kop thee, trillende warmte om ons heen, maar een briesje voor onze koelte en uitzicht op rijstvelden en palmbomen: totale onthaasting, een gelukzalig gevoel. In Trissur waren we eigenlijk voor een tempelfestival, maar dat begon net toen we weer weggingen. We hebben alleen de start meegemaakt, met muziek en zang. Overdag bezochten we Guruvayur, een tempelstad met een olifantenreservaat. Er waren 59 olifanten, indrukwekkende beesten en een mooi gezicht, zo bijelkaar. Maarrr… ze waren allemaal vastgeketend aan bomen en betonpalen, sommigen zaten wel met 3 poten vast. Ze hadden nauwelijks ruimte om te bewegen, soms wat spetteren met water of zand, een treurig gezicht. Sommigen werden gewassen en geboend, dat vonden ze kennelijk wel aangenaam. We werden er toch een beetje depri van. Via Mangalore zijn we in Gokarna beland, voor ons bekend terrein. Het reizen is nu zo goed als voorbij, nu echt vakantie. Over Gokarna een volgende keer