We zijn nu al bijna een week op reis, lang genoeg om het gevoel van “Wat doen we hier eigenlijk” kwijt te raken. Nog steeds voelt armoede, viezigheid op straat, bedelen, ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, niet goed. Maar het wordt snel verdrongen door alle andere gebeurtenissen, die je hier tegenkomt. In Bangalore gingen we op zaterdagochtend naar het Cubbon park. Zaten daar in een metersdikke rij wel duizend schoolkinderen op de straat ieder een tekening te maken over verkeersveiligheid, georganiseerd door de politie. We werden welkom geheten door een driesterrenpolitieinspecteur, die meteen internationale belangstelling claimde. Foto’s van ons met de politie en de kinderen in de krant!
Hoewel Bangalore toeristisch niet heel interessant is, leek het ons toch aardig om op zondag een citytour te maken. Alleen twee tempels waren nieuw voor ons, de ene een Hara Krishnatempel, heel rijk gedecoreerd, de andere was de Bull tempel, een oude tempel bijna geheel in beslag genomen door een enorme Nandi/Bull. Maar het leukste waren de mensen, die je tijdens zo’n dagje wat beter leert kennen. We kregen fruit,en popcorn toegestopt en een twee jongens wilden perse met ons lunchen. Het was gezellig, ze waren hier voor zaken: Hims (27) was manager HR bij een firma van landschapsbeheer (planten en potten) uit Jaipur, Vomesh (18) was de zoon van de directeur. Ze waren trots op hun afkomst, brahmanen, van de 1000 werknemers van de firma was 90 % brahmaan. Ze wilden ’s avonds weer met ons eten op MG road (de bekendste straat in Bangalore) maar we wimpelden het wat af, we wilden in ons eigen Indraprastha Vegetarian eten. Maar we kregen al gauw een berichtje “we miss you”, we komen naar jullie toe. Weer heel gezellig, na afloop nog wat gedronken, een milkshake want ze waren strikt vegetariër en ook geen alcohol. Ze noemden ons uncle en aunty, want uit respect konden ze geen Mary of Wilte zeggen We werden meteen op de bruiloft van Hims uitgenodigd. In mei zou dat plaatsvinden, hoewel hij nog geen meisje op het oog had. We hebben maar gezegd dat hij het uit moest stellen, we konden niet in mei. We hebben roerend afscheid genomen, kregen daarna berichtjes als “we’ll always miss you” en “we wish you a long life”. Toch wel aardig van die jongens…. Eigenlijk wilden we nog veel vertellen over onze pelgrimstocht naar Tirumalla, dat moet dan morgen maar, want het internetcafe gaat dicht. Groeten van ons, hier was het vandaag 32 graden.