Het contrast kan nauwelijks groter. Kovalam: in het uiterste zuiden, warm (34 gr.), schoon, rustig (alleen een enkele donderbui en een blaffende hond), twee mooie baaitjes, heerlijke vis, vriendelijke warme mensen. Amritsar, aardig noordelijk, 17 gr. vies, een kakafonie van geluiden, alleen vegetarisch eten, drukke lawaaierige mensen. We waren bang dat Kovalam een drukke badplaats zou zijn, maar het was er heel relaxed. Hier hadden we afgesproken met Diana en Stef, het was heel apart om elkaar hier te zien. Heel gezellig, lange verhalen over kleurrijk India, over volle hotels en over slechte en goede wegen. Het was hun al met al heel goed bevallen en de laatste paar dagen waren zeker erg gezellig: lang ontbijten, bedden en parasols op het strand, af en toe in de golven, aan het eind van de middag een biertje, de laatste avond Indiase klassieke dansen en buffet. We zaten in hotel Seaweed, op zich niks bijzonders, maar…. Diana had vantevoren gereserveerd, dus hadden wij dat ook maar gedaan. Toen we aankwamen werden we naar een kamer gebracht, wat bleek? Exact dezelfde kamer als 5 jaar geleden! Als dat geen toeval is….
We hadden 3 vliegtuigen nodig om in Amritsar te komen, 2 keer overstappen dus. Van Delhi naar Amritsar in een oude rammelkist ( met propellers) voor 48 passagiers. Ik zag onder de vleugel een stuk bekleding loshangen en dacht; “Als dat maar goed gaat”. Maar het ging goed en zelfs onze rugzakken kwamen gewoon aan! Met de taxi naar het hotel, de chauffeur beweerde op een bepaald moment dat hij niet verder mocht en dat we de laatste 150 meter moesten lopen, het waren er zeker 500! In het hotel was nog 1 kamer voor ons beschikbaar, vlak bij de receptie aan de straatkant met keiharde geluiden tot diep in de nacht. We hebben wel eens beter geslapen… De volgende ochtend kregen we een rustige grote kamer. Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat: een bezoek aan de gouden tempel, een heel speciale belevenis. De gouden tempel is de heiligste plaats van de Sikhs. In het midden van een grote tank (vierkante vijver) met prachtige gebouwen eromheen, ligt de tempel met een compleet gouden bovenkant, er is 750 kilo goud in verwerkt. De tank heet Amrit Sarovar (vijver van nectar), zo kreeg Amritsar zijn naam. Per dag komen er tienduizenden mensen, niet alleen Sikhs, op zondagen zeker 100000 bezoekers. We keken onze ogen uit, mensen badend in de tank, veel devotie, een lange kleurige rij voor de tempel, veel gedrang en uren wachten. We kwamen een Sikh tegen die zichzelf als opdracht had gegeven bezoekers rond te leiden en iets over het Sikhisme te vertellen. Eerst gingen we eten met wel duizend mensen in een eetzaal op de grond zittend. Ze hadden een capaciteit van 4500 maaltijden in 20 minuten. Een gigantische organisatie van louter vrijwilligers. We mochten achter in de keukens kijken: een automatische chapatti-machine, enorme kookpotten voor de dahl-fry (linzen) en massalagroenten, honderden mensen aan het werk om alles klaar te maken en uit te serveren. De afwassers wasten alles 6 keer af, dus dat moest wel schoon zijn. Onze Sikh vertelde verder over z’n geloof: In de 15e eeuw heeft guru Nanak de basis gelegd voor het Sikhisme. Het was een protest tegen de heersende hindu- en moslimopvattingen. Hij predikte gelijkheid, wilde de kasten uitbannen en was voor hard werken en een gezinsleven. Sikhs geloven in een God, karma en wedergeboorte. Na de eerste guru kwamen er nog 9 anderen, daarna werden de “teachings” van de 10 guru’s in een heilig boek samengebracht. Dit boek is de basis voor het Sikh-geloof, wordt op wel 10 plaatsen in de tempel van begin tot eind gelezen, 24 uur per dag. In het boek staan de “codes of moral conduct” (Khalsa) b.v. geen alcohol, niet roken, geen drugs, streven naar gelijkheid, het helpen van de naaste. Verder zijn er voor de echte Sikhs 5 kakkars (symbolen): overal het haar laten groeien, houten kam in je haar, los ondergoed, een zwaard en een stalen armband. Alle 5 symbolen hebben een betekenis, maar die zal ik jullie besparen. Alle mannen heten Singh, om de gelijkheid te benadrukken, vrouwen heten Keur. Onze verteller was een trotse Sikh die niet van ophouden wist, tot we zeiden”We need a break”. Zoveel informatie…., maar wel heel interessant. Pas vanmorgen hebben we de gouden tempel echt bezocht, de rij was een stuk korter dan gisteren, zondag.
Morgen gaan we naar Chandigarh, de hoofdstad van Punjab en Hariana. We wilden eigenlijk eerst naar Dharamsala en Shimla, maar daar vinden we het nog te koud, in Shimla sneeuwde het zaterdag nog. Dus zoeken we een alternatieve route naar Delhi. Groeten,