We zijn na 14 dagen vertrokken uit Mattindia met een lach en een traan. We namen afscheid van heel veel mensen die ons in korte tijd dierbaar waren geworden. Joy de directeur, dr. Shobha, de arts, Ayshu, de assistent dokter met haar stralende lach. En van onze therapeuten Rani (voor Mary) en Tjishnu (voor Wilte), ze waren empathisch, kundig en lief. En van mede lotgenoten zoals Nicole en Peter, een erg leuk stel uit Trier. Wel een generatie jonger, maar we zullen elkaar vast nog wel tegenkomen.
Het innemen van al die pillen en drankjes is wel een soort bevrijding, nu dat niet meer hoeft. Ze hadden ons nog wel een verrassing voorbereid. Toen we betaald hadden, stonden er nog twee tassen klaar met medicijnen. Daar hadden we niet om gevraagd, Wilte alleen pijnstillers, maar die kregen we juist niet. Dus hebben we alles teruggegeven en het geld teruggevraagd.
Het eten zullen we ook niet missen, het was meestal redelijk lekker, maar vaak wel te doorgekookt. En van kikkererwten en linzen ga je ook niet zo gauw watertanden. Nu zitten we hier voor onze bungalow met uitzicht op het meer, lekker windje, uitbundige begroeiing, overal vogelgeluiden. Ik zie net een eekhoorntje razendsnel de boom in klimmen. Kortom, een paradijs hier, op hemelsbreed nog geen kilometer van Mattindia, omringd door water. Relaxen is hier geen kunst maar gaat vanzelf