Wilte & Mary

Dit is alweer de derde dag in Mattindia, de Ayurvedische kliniek. We verblijven in het Farmhouse, een idyllisch oord, een kwartiertje lopen temidden van de backwaters. We kunnen ook met een bootje op en neer. Eigenlijk hebben we best nog een beetje heimwee naar Fort Kochi. Het guesthouse was heel aangenaam, voor ons huisje op het dakterras waaide meestal een koel briesje, we werden vertroeteld door Jezna en Afzal, hun kinderen Niya en Hanan zijn schattig. Jezna heeft een keer tonijn in bananenblad gemaakt, het lekkerste dat je je kunt voorstellen. Op de 1e verdieping zat een heel leuk Japans stel met een parmantig jongetje, Oto, 3 jaar oud. Verder voelen we ons gewoon thuis in Fort Kochi. Komt het door de Nederlandse gebouwen, namen, herinneringen? Als we door het Sint Franciskerkje lopen, is het net of we er wekelijks komen. Misschien was het daarom, dat een Indiër ons vroeg om bij een paar grafstenen met Nederlandse tekst te poseren. Het bleek een professor Urologie uit Kolkata te zijn o.m. gespecialiseerd in nierstenen. Ik kon dus uit ervaring met hem van gedachten wisselen. Het bleek dat ik dezelfde operatie als in het Alrijne ook met gemak in Calcutta had kunnen laten uitvoeren. Mijn tegenwerping over het gevaar van bacteriën in India vond hij maar onzin. Verder hebben we op de laatste dag in Kochi het Dutch Palace bezocht, mooie muurschilderingen met afbeeldingen uit de Ramayana, Nederlandse plattegronden en kaarten, en de hele geschiedenis van de maharadja’s van Cochin en Travencore. Ter gelegenheid van het bezoek van Willem Alexander en Maxima in december had het gebouw een opknapbeurt gekregen, maar niet alles bomen we geslaagd. We hebben vandaag onze derde therapie gekregen, we zijn wel een beetje gesloopt. “You are punishing me” zei ik tegen de masseur. Hij moest hard lachen… Ons volgende verhaal gaat over de behandeling en de gang van zaken hier in de kliniek. Groeten