Eerste bericht: uit Fort Kochi

De kop is eraf! Fort Kochi is als thuiskomen: ons guesthouse, de relaxte sfeer, de Chinese visnetten, de Nederlandse huizen en gebouwen, de kerken, de miniboulevard langs de zee. De eerste dag hebben we vooral bijgeslapen en rondgewandeld. Vlakbij het Nederlandse kerkhof stond een groot kunstwerk van plastic flessen in de vorm van een reusachtige fles. Als je er binnenin staat kun je door de aangebrachte spiegels 360 gr. in het rond kijken. De bedoeling van dit kunstwerk is om mensen bewust te maken van het plastic probleem en om te voorkomen dat ze alles maar op straat gooien. Wij waren direct al getroffen door het gebrek aan opruimingszin hier, ofwel de rotzooi overal, terwijl hier notabene een plastic vrije zone is. Tegen een Indiër, een leuke jongen, naast mij zei ik dat preventie mooi is, maar dat ook het vuil moet worden opgeruimd. Bleek hij in Londen te wonen, zijn grootouders waren naar Engeland geëmigreerd. Nu was hij voor het eerst van z’n leven in Indië, had verre familie in Gujarath bezocht en reisde nu een paar dagen door Kerala. Hij vond het hier schoon, kun je nagaan hoe het in de rest van India is… We vroegen of hij ook naar de ashram van Amma, the hugging mother, ging. Daar had hij geen tijd voor, hij zei wel: ” I love hugging”, toen hebben we maar gehugd. ’s Avonds hebben we echt heerlijk gegeten in het Farmer’s Café. Toen de kelner vroeg uit welk land we kwamen, zei hij: ” You must feel at home, this is a dutch building”
Om het mooie weer te vieren (34/35 gr.) zijn we de volgende dag naar Cherrai beach gegaan. Er is een leuke plek daar, Chillout café, de reis met boot, bus en tuk-tuk van een uur meer dan waard. Gisteren zijn we langs de kust gefietst, de kerkenroute, heel speciaal. We werden zelfs door een priester thuis uitgenodigd. Hij bleek getrouwd te zijn, leuke vrouw en twee kinderen. maar hij wilde niet in discussie over het celibaat. De fietstocht eindigde een beetje in mineur: ik kreeg een acute ooglidrandontsteking, een allergische reactie waardoor ik nauwelijks nog kon kijken. Mary heeft toen een tuk-tuk gecharterd, die mij met fiets en al heeft thuisgebracht. Mary erachteraan fietsend, kun je het je voorstellen? Het gaat nu wel weer. Morgen gaan we naar Mattindia, de ayurvedische kliniek, zo’n 25 km hier vandaan.