Het heeft even geduurd, ons eerste bericht verschijnt nu pas, er moet ten slotte ook wat te vertellen zijn. Om uit te wijden over de 15-uur slaap in ons hotel in Bangalore, na een tamelijk vermoeiende reis met twee overstappen, dat geloven jullie wel. De vliegreis daarna naar Cochin ging ook van een leien dakje, hoewel… Ik zat naast een oud Moslimmannetje (mijn leeftijd dus) in traditionele witte kledij, inclusief kalotje (hoe schrijf je dat?). Hij sprak alleen Urdu en Kannada, maar was verder wel vriendelijk. Op een slecht moment maakte een jongeman achter hem een flesje drank open, de vloeistof spoot over de rugleuning over het mannetje heen, overal op z’n kleding zat bruine drab. We hebben met servetjes hem een beetje schoon gepoetst, maar het hielp niet veel. Een beetje zielig en tegelijkertijd ook een beetje lachwekkend.
Nu zijn we in Cochin of Fort Kochi, een heerlijk oord, waar we ons thuis voelen. Misschien door de Nederlandse historie, de VOC zat hier vanaf ong. 1650 tot 1800. Veel herinnert aan die periode, koloniale gebouwen, een Nederlandse kerk, het Nederlandse paleis, waar het museum in zit met van alles uit die tijd, we lopen door de Burgerstraat en kunnen vis in bananenblad eten op Nederlandse wijze klaargemaakt. Er is ook een Nederlandse begraafplaats, met overwoekerde grafstenen, die nauwelijks meer te ontcijferen zijn. Toen we erlangs liepen, deed de koster net het hek open voor twee Engelse dames. We vroegen of we ook nog even binnen mochten kijken, we kenden hem nog van 2 jaar geleden. We hadden toen een leuk gesprek met 1 van de dames. Die bleek geboren te zijn in West Bengalen, in Calcutta/Kolkate. Ik zei dat ik West Bengalen alleen kende uit de boeken van Amitav Gosh. Bleek dat zij ook een groot liefhebber van zijn boeken was en ze vertelde, dat haar familie in 1 van zijn boeken voorkwam. Zij had altijd gedacht dat haar voorouders deugdzame handelaars waren, maar ze bleken in opium te handelen…. Verder is het in Fort Kochi rustiger, schoner en genoeg frisse lucht door de zeewind.
We verblijven hier in Niya’s Nest, een homestay van een jong modern gezin, 2 kinderen van 7 en 4 en een schattig roodwit poesje. Twee jaar geleden verhuurden ze 3 kamers, maar nu hebben ze op het platte dak een houten huisje gebouwd, met een veranda met prachtig uitzicht en een verkoelend windje. We hebben een heel ruime kamer en prima badkamer. Alleen geen warm water, alleen het water is zo warm dat je comfortabel kunt douchen. ’s Ochtends na het ontbijt zeggen we tegen elkaar: zullen we hier de hele dag maar blijven zitten? Dat doen we dan toch maar niet. Gisteren hebben we de hele dag de Biennale Art Fair bezocht, 10 lokaties, zeker honderd kunstenaars uit de hele wereld. Niet alles zei ons evenveel, maar er was hele mooie kunst te bewonderen, b.v. van een Nederlandse fotografe/beeldend kunstenares uit Assen. Als ik wist hoe het moest, dan zou ik mooie plaatjes toevoegen. We stuitten nog op een stand “In memory of Clint”. Het was ter nagedachtenis van een Anglo-Indiaas jongetje, Clint, dat op 7 jarige leeftijd was overleden aan nierfalen, maar in zijn jonge leventje een indrukwekkend oeuvre aan tekeningen had weten te produceren, een waar wonderkind. Het ging nu om een internationale schildercompetitie voor kinderen. Kijk voor de aardigheid eens op: www.keralatourism.org/clint
Vandaag zijn we naar het strand geweest: Cherraibeach, heerlijk zwemwater, schoon strand, wel erg warm (34gr.), nauwelijks mensen. We zijn maar een uurtje op het strand geweest, we moeten nog wennen aan de zon, maar we hebben wel in een prachtig nieuw restaurant heerlijk geluncht. Verder hebben we nu tijd om te lezen en te dromen. Dat laatste omdat het ’s nachts warm is, een laken is al te veel, maar ook omdat we al wat tot rust komen. Zo droomde Mary vannacht dat ze aan tafel zat met een groep mensen, waaronder Ria (vdH). Naast haar zat Mark Rutte. Iedereen moest om de beurt een mop vertellen. Toen Mary aan de beurt was, zei ze: Knijp-me en Knijp-me-niet die zaten in een bootje, Knijp-me-niet die viel eruit, wie bleef er toen nog over? En Mark Rutte kneep Mary!!! Toen werd ze wakker. (Uitleg welkom…) Grtnlfs Mary, Wilte
PS: Flip: een volgende blog gaat over godsdiensten en gebruiken in (overwegend) Christelijk Kerala