Wilte & Mary

In Candolim, Goa, was het weer als vanouds: bij Manuel en Jacqlin Lobo in hun huis “God’s Gift” is het goed toeven: grote kamer, keuken, heerlijk balkon, super schoon. alles goed onderhouden. Dat is heel bijzonder in India, “incredible India” is vaak “incredible dirty India”. Op het strand in Candolim, doorlopend in Calangute en verder naar het noorden: kilometers lang strandstoelen met honderden shacks/strandpaviljoens, een soort Benidorm in India, maar dan zonder hoogbouw. Het percentage Engelse vrachtwagenchauffeurs en toiletjuffrouwen lijkt er erg hoog en de Russen zitten voor negenen al weer aan het bier. Is dit India? Maar ook: oneindig veel winkels en restaurants. Als je op een strandbed ligt, trekt een stoet verkopers, masseurs, jongleurs of gewoon bedelaars langs. Een boek lezen? Ho maar. “I remember you from last year” is een goed begin voor een verkoopgesprek. Soms is een aanbod te mooi om af te wimpelen. Mary heeft nu donkerrode teennagels met flonkerende diamantjes erop.
Naast winkelen, lekker eten, massages, zwemmen, wandelen, luieren, lezen, hebben we het “druk” met het onderhouden van de contacten: Anna Maria van de zilverwinkel, Sjowkat van de hout/leer/bijouteriewinkel, die de lekkerste thee schenkt, Piba van de Ohm shack, waar ook Appu werkt, 2 jaar geleden nog een smal ventje, nu een stevige jongeman, Rabindra, de kok, die nu manager is van een andere shack en een vreugdekreet slaakte bij het weerzien, de leuke taxichauffeur Santosh, die Mary steeds kust, ga zo maar door… We begonnen het zowaar jammer te vinden om weg te gaan. En 10 uur in de trein naar Mumbai was ook niet echt prettig, zeker niet omdat we een foute Indiase familie naast ons kregen, die chagrijnig keken en veel te hard praatten.
Ons hotel in Mumbai lag op 2 km. van het vliegveld, makkelijk dus. Maar op dinsdag de 13e vertrok ons British Airlines -toestel een half uur te laat vanwege de vele omboekingen. Wij werden “geupgrade” naar een betere klasse, 2 stoelen naast elkaar en ook nog eens bij de nooduitgang, dus (been)ruimte genoeg en een relaxte vlucht. Maar toen op Heathrow in Londen de daling werd onderbroken, we wachtten al op het geluid van de wielen die de grond zouden raken toen het toestel plotseling weer optrok, duurde het nog eens een half uur langer voordat we echt geland waren. Dus misten we onze aansluitende vlucht naar Amsterdam. Met een noodpakket (T-shirt als nachthemd, toiletspullen) en vouchers voor een chique hotel, diner, ontbijt en shuttlebus was het eigenlijk wel aangenaam om alvast een beetje af te kicken van India.
Nou ja, we zijn weer thuis, 4 kilo’s lichter, veel ervaringen wijzer, we kunnen er weer tegen.
Leuk dat jullie via onze website onze reis een beetje meebeleefd hebben. Bedankt voor jullie reacties, op de website of via de mail.
Groeten,