En nu zitten we al weer 5 dagen in India: 30 gr. plus al een echt Indiagevoel. Dat ging niet zomaar… Bijna een uur wachten op het vliegveld in Chennai voor de paspoortcheck, geen (bestelde) taxichauffeur te bekennen, alom viezigheid langs de weg naar Mamallapuram, uit allemacht toeterende auto’s, een slonzige kamer. We waren alleen maar moe, hebben een nacht en een dag bijgeslapen, toen zag alles er al heel anders uit.
Mamallapuram is een vrij toeristische plaats (15000 inw.) met een aantal bijzondere, heel oude bezienswaardigheden, zoals de zeetempels (7e/9e eeuw), de 5 ratha’s (monolithische tempels uit 1 stuk granieten rotsbok gehouwen, 8e eeuw) 150 jaar geleden zijn ze uit het zand tevoorschijn gekomen, ontdekt door een Engelsman. Ze staan op de werelderfgoedlijst.
Verder een heuvel met veel granieten tempels en een heel fraai relief voorstellende Ajuna’s Penance/boetedoening. Dit relief doet dienst als achtergrond voor het dansfestival. We hebben zondagavond een voorstelling bezocht, er trad o.a. een grote dansgroep op uit Chennai. die klassieke dansen uitvoerde. Prachtige bewegingen, kleurige kostuums, een lust voor het oog. Wie werd er na afloop uit het publiek gevraagd om de groep te bedanken en een herinneringsschild uit te reiken? Juist, ja, mr Wilte Smid from the Netherlands. Mary had het niet eens in de gaten, ze maakte foto’s en plotseling zag ze Wilte de groep toespreken.
Verder is het hier net thuiskomen, zelfs na 5 jaar herkennen mensen ons. We zijn op zoek gegaan naar onze taxichauffeur die ons destijds 3 dagen door Tamil Nadu heeft gereden, Balaji, waar we nog steeds goede herinneringen aan hebben, stoer en met een klein hart. Het was een roerend weerzien, uiteraard moesten we mee naar z’n dorpje om te eten en zijn gezin te ontmoeten. Destijds had hij een klein dochtertje, nu ook een zoon van drie met lang krullend haar in 2 vlechtjes, een absoluut boefje. Het meest verassend was dat ook zijn zus er was met een baby van 2 maanden. Bij ons vorig bezoek zou ze ongetrouwd blijven, geen bruidschat en te oud. Toch getrouwd 3 jaar geleden en heel gelukkig.
We hebben alles in het dorp bekeken, het rijstveld van zijn vader, waar de koe graasde, waar de vrouwen en mannen in het bos naar het toilet gaan, de waterput, alles heel primitief. Maar de kinderen gaan naar school en Balaji leert ze Engelse woorden. Ik, Wilte, ben met Balaji achter op de motor van zijn broer eieren gaan halen, maar hij bleek ook een fles bier te willen kopen, die we stiekum in het bushokje hebben leeggedronken. Van z’n vrouw mag hij niet drinken. We kunnen nog veel meer vertellen over de uurtjes aan het strand, het lekkere eten, de massage… maar genoeg voor vandaag. Morgen (Onafhankelijkheidsdag) gaan we naar Pondicherry met de hele familie Balaji, die dan ook een dagje uit heeft. Groeten